Praktyczny kurs dla osteopatów, dotyczący osteopatii i jej znaczenia w rozwoju twarzy i jamy ustnej, czynnościowej ortopedii stawów skroniowo-żuchwowych i ortodoncji u dzieci.
Usta to coś więcej niż tylko narząd do przeżuwania jedzenia. Na rozwój jamy ustnej i twarzy wpływają m.in. dynamiczne procesy wzrostu, prawidłowe ułożenie języka, oddychanie przez nos itp. Ważnymi elementami rozwoju nieprawidłowego zgryzu lub zaburzeń czynnościowych układu stomatognatycznego są: czynniki genetyczne, dyskinezy ustno-twarzowe, dysfunkcje podstawy czaszki, obciążenia psychowegetatywne, dekompensacje posturologiczne, zaburzenia równowagi mięśniowo-twarzowej. Stwarza to znaczące pole działania dla osteopatii, w szczególności dla osteopatii dziecięcej z bardzo przydatnymi wskazaniami do leczenia.
Prognozy dla autonormalizacji np. zaburzeń funkcjonalnych układu stomatognatycznego, są dobrem, pod warunkiem zdiagnozowania przyczyny i jej skutecznego leczenia w okresie, w którym proces rozwoju struktur ustno-twarzowych nadal na to pozwala.
Co może zdziałać osteopatia w leczeniu wad zgryzu u dzieci w okresie wymiany zębów?
Jaką rolę w rozwoju nieprawidłowego zgryzu, nieprawidłowościach ortodontycznych czy nawracających procesach zapalnych w okolicy nosogardzieli (przerośnięte migdałki) i ucha środkowego odgrywają zaburzenia motoryczne oddychania przez usta i połykania?
Wada zgryzu spowodowana „nieprawidłowym rozwojem” twarzoczaszki może wywołać dekompensację postawy kręgosłupa, która może prowadzić m.in. do zmian strukturalnych kręgosłupa i napięciowych bólów głowy.
Osteopatia jako „terapia przedortodontyczna".
Kurs umożliwia klasyfikację różnych wad zgryzu, oszacowanie przyczyn i zaplanowanie strategii leczenia. Nerwy czaszkowe, odgrywające ogromną rolę to n.trigeminus, n.facialis, n.hypoglossus, n.oculomotorius i n.accesorius.
Diagnostyka i leczenie zaburzeń neurodynamicznych.
Terapia neuromotorycznej stymulacji i reorganizacji stymuluje rozwój złożonych wzorców ruchowych. Jego celem jest aktywacja i (re)organizacja utraconych, nierozwiniętych lub źle uporządkowanych funkcji.
Mózgi obciążone neurotoksycznie są „słabo” stymulowane i zreorganizowane; dlatego ważne jest, aby szlaki detoksykacji, takie jak układ żylno-limfatyczny i limfatyczny, funkcjonowały optymalnie. W rezultacie zaburzenia równowagi i dyskoordynacja w obszarze ustno-twarzowym, takie jak oddychanie przez usta, połykanie (niemowlę), maskowane zaburzenia wzroku i nieprawidłowości posturologiczne mogą być leczone we właściwy sposób.